Jak można pomóc dziecku, które ma dysleksję?

Specyficzne trudności w uczeniu się opisują istotę problemu, dotyczącego trudności w czytaniu i pisaniu. Dysleksja jest zjawiskiem o złożonych przyczynach, częściowo dziedzicznych, częściowo emocjonalnych oraz w niemałej części pedagogicznych. Skłonność do dysleksji, zaburzeń umiejętności czytania i pisania towarzyszy dziecku od pierwszych miesięcy życia. Najczęściej jednak można ją stwierdzić dopiero u dziecka, które już potrafi (lub powinno potrafić) czytać albo zrozumieć litery i cyfry. Prawdziwe kłopoty zaczynają się, więc w szkole.

Co powinno zaniepokoić?

Objawy można zauważyć już w wielu poniemowlęcym i przedszkolnym, np. opóźnienia w rozwoju mowy - mówi psycholog Agnieszka Kol, prowadząca Gabinet Psychologiczno-Pedagogiczny we Wrocławiu. - Podobnie, jeśli dziecko w wieku przedszkolnym ma problemy z rysowaniem (robią to niechętnie, rysunki są graficznie bardzo prymitywne) lub z układaniem obrazków – to znak ostrzegawczy. Jeśli w wieku przedszkolnym są trudności związane z mową, to należy udać się do logopedy. Nie chodzi tu jednak wyłącznie o wyrównywanie wad wymowy, ale np. o trudności dziecka z uczeniem się, przypominaniem nazw, uczeniem się wierszyków, rozpoznawaniem i tworzeniem rymów, do tego notoryczne przestawianie wyrazów. Kolejne objawy związane są z okresem szkolnym, kiedy dziecko rozpoczyna naukę czytania i pisania - zauważa Agnieszka Kol.

Dziecko dyslektyczne często jest niżej ocenianie, ponieważ brzydko pisze, robi bardzo dużo błędów ortograficznych, jest nieporadne. Widzi, że nie radzi sobie z nauką, czuje się gorsze od kolegów. Te problemy są często potęgowane przez zachowanie nauczycieli, którzy nie potrafią rozpoznać dysleksji. Często omawiają oni błędy dziecka przy całej klasie i zmuszają do głośnego czytania w czasie zajęć. Dziecko (nawet, jeśli bardzo się stara) nie może uniknąć pomyłek, czuje się ośmieszone i bezradne. Z tego powodu bywa zestresowane i nie lubi chodzić do szkoły. Doświadczenia niepowodzeń szkolnych, których doświadcza uczeń z trudnościami w czytaniu i pisaniu może prowadzić do zaburzeń rozwoju emocjonalnego i społecznego.

Dysleksja to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu, które występują pomimo wysokiego poziomu inteligencji i braku zaniedbań środowiskowych. Ta nazwa przyjęła się, jako określenie wszystkich zaburzeń, zarówno w czytaniu, jak i pisaniu. Choć prawidłowo powinno być tak:
Dysleksja – brak płynnego czytania, niechętne czytanie, konieczność cichego ”wewnętrznego” czytania
Dysortografia – popełnianie wielu błędów ortograficznych, mimo doskonałej znajomości zasad pisowni, wynikających zarówno z orografii, jak i gramatyki
Dysgrafia – nieczytelne pismo, często zamiana liter podobnych (d, b, g, p), pomijanie znaków diakrytycznych (ą, ę, ś, ć), znaków interpunkcyjnych
Dyskalkulia – problemy z opanowaniem matematyki – dziecko nie rozumie pojęć abstrakcyjnych, takich jak np. liczba, wielkość, proporcja.

Warto, aby rodzice borykający się z powyższymi problemami u swoich dzieci  zwrócili się odpowiednio wcześnie do specjalisty. Psycholog poprowadzi dziecko w odpowiedni sposób dopasowując rodzaj terapii tak żeby jak najszyciej zaakceptowało siebie i swoją sytuację w środowisku szkolnym - podkreśla  Agnieszka Kol.

mgr Agnieszka Kol psycholog, pedagog, terapeuta, wlaścicielka Gabinetu Psychologiczno-Pedagogicznego we Wrocławiu, przy ul. Komandorskiej 34/9

fot. pixabay