Przyczyn ich powstawania można wymienić sporo, niemniej jednak w bardzo wielu przypadkach w rachubę wchodzi zaparcie nawykowe. Czym ono jest i jak sobie z nim poradzić?
Co powoduje zaparcia nawykowe?
Zaparcie nawykowe – określane również czynnościową retencją kału – to przypadłość dotykająca dzieci w różnym wieku. Kluczową przyczyną tego rodzaju zaburzeń jest unikanie wypróżniania się, gdy zachodzi taka naturalna potrzeba. Omawiany stan rzeczy ma podłoże psychologiczne. Dziecko świadomie powstrzymuje stolec, ponieważ:
Wymienione powyżej przesłanki to najczęstsze przyczyny zaparć nawykowych u dzieci. Bywają też i inne, np. trudna sytuacja finansowa rodziny, rozwód rodziców itp. Ponadto zaparcia u dzieci są też nierzadko spowodowane m.in. zmianą diety, stosowaniem niektórych leków czy brakiem w jadłospisie odpowiedniej ilości produktów zawierających błonnik. Zawsze jest to indywidualna sprawa, a najważniejsze w tym jest to, by zidentyfikować czynnik odpowiadający za zatwardzenie u dziecka.
Jak pomóc dziecku?
Zaparć u dzieci nie wolno bagatelizować, ponieważ mogą doprowadzić do bardzo poważnych komplikacji – np. dziecko przestanie kontrolować wydalanie stolca lub nie będzie w stanie samodzielnie się wypróżnić. Niezwykle pomocne w leczeniu nawykowych zaparć u dzieci okazują się środki zmiękczające stolec, dzięki którym prawdopodobieństwo odczuwania bólu przy defekacji jest znacznie mniejsze. Należy przy tym zadbać o to, by pory wypróżniania się były stałe. W żadnym wypadku nie wolno zniechęcać dziecka, np. poprzez ganienie go za to, że nie może się wypróżnić. W przypadku małych dzieci uczących się korzystania z nocnika i sedesu ważne jest stworzenie przyjaznej atmosfery, natomiast z dziećmi starszymi warto porozmawiać. Niewykluczone, że niechęć do wypróżniania się w szkole czy przedszkolu to efekt nieodpowiednich warunków w tamtejszej toalecie, np. ciągle brakuje papieru etc.
Oprócz tego warto zadbać o zmianę pewnych nawyków. Dziecko powinno więcej czasu spędzać na świeżym powietrzu oraz zdrowo się odżywiać – w jego codziennej diecie nie może zabraknąć produktów zasobnych w błonnik.
Jeśli powyższe metody nie przynoszą spodziewanych rezultatów, niezbędna jest konsultacja z lekarzem. Podjęte działania są zależne od postawionej przez niego diagnozy. Jak się okazuje, niektóre dzieci wymagają profesjonalnego wsparcia ze strony psychologa, inne zaś hospitalizacji w celu oczyszczenia jelita grubego z zalegających mas kałowych.
Fot. Shutterstock
Autor zewnętrzny