Problemy feminizacji opieki w Polsce

Zdecentralizowany i skomercjalizowany model opieki w Polsce nie mam jej wiele do zaoferowania. Na przykład 200 dziennych domów pomocy, na miejsce w których czeka się kilka lat i 520 zł zasiłku pielęgnacyjnego dla opiekuna rezygnującego z pracy. Praktycznie nie istnieje mieszkalnictwo chronione dla dorosłych niepełnosprawnych: 90% z nich mieszka z rodzicami. Usługi opiekuńcze w domu nie rozwiązują problemów, a rodzą nowe – życie w biedzie osób zależnych i ich opiekunek.

O tym co zrobić, żeby osobami uzależnionymi od pomocy społecznej nie byli przede wszystkim niepełnosprawni a bieda przestała być kobietą, rozmawiać będą: Izabela Czarnecka, Irena Wóycicka, Stanisława Golinowska, Irena Bylicka oraz Małgorzata Zabiełło.

BIOGRAMY PANELISTEK

Jolanta Banach
Inicjatorka pierwszych w Polsce raportów: o sytuacji polskich rodzin i sytuacji polskich kobiet, a także programu polityki rodzinnej i krajowego planu działań na rzecz kobiet. W 2003 r. złożyła dymisję z funkcji wiceministra w proteście przeciwko drastycznemu obniżaniu wydatków na cele społeczne. Była wiceminister gospodarki, pracy i polityki społecznej. W latach 1995-1997 zajmowała stanowisko pełnomocnika rządu do spraw rodziny i kobiet. Od 2001 do 2004 pełniła funkcję wiceministra gospodarki w rządzie Leszka Millera oraz pełnomocnika rządu do spraw osób niepełnosprawnych. W marcu 2004 wraz z m.in. Markiem Borowskim była wśród współzałożycieli Socjaldemokracji Polskiej, wówczas objęła funkcję przewodniczącej klubu parlamentarnego SdPl. W 2010 roku została wybrana z listy SLD do rady miejskiej w Gdańsku. Koordynatorka projektów realizowanych z środków UE. Autorka  krytycznego opracowania nt. polityki społecznej dwóch rządów z udziałem SLD w zbiorowej publikacji „Lewica  w praktyce rządzenia” pod red. Danuty Waniek. Polonistka z wykształcenia, polityk społeczna z pasji.

Stanisława Golinowska
Współzałożycielka Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych (CASE), z którym współpracuje prowadząc projekty dotyczące problematyki porównawczej w zakresie spraw społecznych. Profesor nauk ekonomicznych. W latach 1991-1997 kierowała Instytutem Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie. Od 1993 r. zasiada w kierownictwie Komitetu Nauk o Pracy i Polityki Społecznej PAN. W latach 1994 – 2005 jako członek Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy kolejnych rządach RP uczestniczyła w pracach konsultacyjno – doradczych dotyczących strategii rozwoju kraju i transformacyjnych reform. W latach 2007 – 2009, będąc członkiem komisji doradczej ds. rozwoju przy sekretarzu generalnym ONZ, zajmowała się także problemami globalnego rozwoju, zdrowia i ubóstwa na świecie. Zainteresowanie sprawami rozwoju znalazło odzwierciedlenie także w odniesieniu do poziomu krajowego (uczestniczyła w pracach Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP) oraz poziomu regionalnego. W 2010 r. pod jej kierunkiem przygotowano strategię rozwoju tzw. srebrnej gospodarki w Małopolsce.

Izabela Czarnecka
Współautorka i redaktorka idei wdrożenia Narodowego Programu Leczenia Osób ze Stwardnieniem Rozsianym przez Ministerstwo Zdrowia. Przewodnicząc Polskiego Towarzystwa Stwardnienia Rozsianego. Zajmuje się pomocą ludziom, podobnie jak ona, chorym na stwardnienie rozsiane. Działa w różnych instytucjach, m.in. w Instytucie Praw Pacjenta. Redaktor naczelny kwartalnika „Pozytywny Impuls” skierowanego do osób chorych na SM, ich rodzin i przyjaciół. Adoptowała w ramach tzw. „adopcji serca” dwójkę dzieci (chłopiec jest Tybetańczykiem i mieszka w Indiach, dziewczynka pochodzi z Zambii – oboje mają dwanaście lat). W 2005 roku została laureatką międzynarodowej nagrody im. Wolfehnsona dla osoby z SM zaangażowanej w pracę na rzecz innych. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim.

Irena Wóycicka
Była wiceminister pracy, ekonomistka, działaczka opozycji w okresie PRL. Była w pierwszym zespole redakcyjnym "Robotnika". Należała do autorów Karty Praw Robotniczych, działała w Komitecie Obrony Robotników. Brała udział w pracach jednego z zespołów w trakcie obrad Okrągłego Stołu. Od 1989 pełniła funkcję doradcy ministra pracy, od 1991 do 1994 była wiceministrem w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej, od 1994 pracowniczka Instytutu Badań nad Gospodarką Rynkową, 1998-2001 doradca wicepremiera i ministra pracy oraz członek Rady Nadzorczej ZUS, ekspert Międzynarodowej Organizacji Pracy oraz Komisji Europejskiej ds. integracji społecznej. W październiku 2010 roku zostałą ministrem ds. spolecznych w Kancelarii Prezydenta.

Irena Bylicka
Uczestniczyła w przygotowaniu obu reform edukacji. Od zaangażowana w problemy mieszkańców warszawskiej Radości przeszła do globalnego rozwiązywania problemów rodziny – szczególnie rodziny wielodzietnej w Polsce. Z talentem łączy obowiązki matki ośmiorga dzieci z pracą społeczną, członkini zarządu Stowarzyszenia „Związek Dużych Rodzin "3 plus". Z wykształcenia i doświadczenia ekonomista-rolnik,  ponad 20 lat aktywnie zasiadała w komitetach rodzicielskich.  Działa w Wawerskim Stowarzyszeniu Motorowym – wiedząc, że od profesjonalnego przygotowania zależy w dużym stopniu bezpieczeństwo młodych kierowców jednośladów na warszawskich drogach.

Małgorzata Zabiełło
Psycholog szkolny, pedagog specjalny.