Wiele chorób mamy zapisane w genach. Możemy być tego nieświadome, ale prędzej czy później mogą one wyjść na jaw. Dlatego lepiej zrobić wywiad z mamą czy babcia na temat historii przebytych chorób w twojej rodzinie. Lepiej być przygotowanym i działać zapobiegawczo, niż z zaskoczenia dowiedzieć się o jakiejś poważnej przypadłości.
W cukrzycy typu 1 (tzw. młodzieńczej, bo zapadają na nią przede wszystkim osoby do 30. roku życia) nie udowodniono bezpośredniego związku z predyspozycjami dziedzicznymi. Chorobą genetyczną jest za to cukrzyca typu 2 – jeśli ma ją jedno z rodziców, to ryzyko jej rozwoju u dziecka (w dorosłym życiu) wynosi 50 procent. Co ciekawe, w przypadku bliźniąt jednojajowych jest pewne, że jeśli zachoruje jedno, cukrzyca rozwinie się również u drugiego. Dziedziczenie cukrzycy ma charakter wielogenowy, choć poznano także typ,, który jest wynikiem defektu pojedynczego genu (tzw. cukrzyca monogenowa).
Jakie robić badania?
Jeśli któreś z twoich rodziców choruje (lub chorowało) na cukrzycę, koniecznie raz w roku (a po przekroczeniu pięćdziesiątki co 6 miesięcy) sprawdzaj poziom cukru we krwi na czczo. Jeśli wynik przekracza 99mg/dl koniecznie trzeba zrobić doustny test tolerancji glukozy (potrzebne jest skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu).
Jak zmniejszyć ryzyko?
Cukrzyce typu 2 potwierdza stan przedcukrzycowy, w którym poziom cukru we krwi przekracza normę. Ale jest to jeszcze odwracalne. Zacznij regularnie uprawiać sport, jedz 5 mniejszych posiłków dziennie i unikaj węglowodanów prostych (słodycze, ryż, białe pieczywo). Jeśli masz nadwagę, staraj się ją zgubić.
Zobacz również:
Klaudia Kwiatkowska
(klaudia.kwiatkowska@dlalejdis.pl)
Fot. pixabay.com